หลุมพรางรัก คุณนักเขียน

” บัดซบ” อาจจะเป็นคำทักทายที่ดูแรงไปหน่อย แต่เชื่อผมเถอะ เป็นคุณก็คงไม่อยากมาเจออะไรแบบนี้หรอก

ก่อนอื่นเลยมาแนะนำตัวกันก่อน ผมชื่อพี อายุ21 เป็นนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งในย่านใจกลางเมือง

เรื่องมันเป็นแบบนี้ วันนี้เป็นวันที่ผมพึ่งถูกแฟนสาวที่ผมหลงหัวปักหัวปำมาเป็นปี ๆ บอกเลิกอย่างหน้าตายเพียงแค่ว่าผมให้ของขวัญวันเกิดที่เธอไม่ถูกใจนี่สิ... อุตส่าห์หวังว่าคบกันแล้วชนวันเกิดเธอจะทำให้เธอประทับใจซะอีก เสียเรื่องเลย แต่ก็นะ ไปหาอะไรดื่มย้อมใจหน่อยก็คงไม่เลวนักหรอก

“มากี่ท่านคะ” เสียงพนักงานร้านกินดื่มทักขึ้นมาอย่างฉะฉานทันทีที่ผมก้าวเข้าไป

“คนเดียวครับ ขอเครื่องดื่ม1ที่กับ*ยำแตงโม1ที่ครับ”

“รอสักครู่นะคะ”

 หลังจากพนักงานคนนั้นหันหลังไป ผมก็มองไปรอบ ๆ ร้านนั่นแหละเพราะมาคนเดียวแถมไม่มีใครให้คุยค่าเวลาซะด้วยสิ ว่าก็ว่าเถอะ คนมีเพื่อนเยอะนี่ดีจังนะ อยากมีเพื่อนนั่งดื่มย้อมใจกับเขาบ้างจัง

ผมปล่อยเวลาผ่านเลยไปอย่างเปล่าประโยชน์ในร้านเล็ก ๆ นั่นและนั่งฟังดนตรีไปเรื่อย ๆ พรางคิดว่าถ้ามีแฟนใหม่จะเลิกคิดถึงแฟนเก่าได้มั้ยนะ อย่างน้อย ๆ ถ้ามีเพื่อนที่สนิทกันหน่อยก็คงดี

“ดิ๊ง !” เสียงแจ้งเตือนดังมาจากมือถือของผม

“หือ??? เว็บหนังสือ?”

จริง ๆ แล้วผมชอบอ่านนิยายแปลหรือหนังสือต่างประเทศนะ แต่ผมมีนักเขียนในดวงใจอยู่คนนึง งานเขียนเขาทำผมติดจริงจังเลยแหละ ผมเคยคิดว่าผมหลงรักเขาผ่านตัวหนังสือด้วยซ้ำนะ แต่ในกลุ่มแฟนคลับกลับมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเขาเป็นผู้ชายซะอีก นกตัวเบ้อเริ่มตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักเลย ท้อแท้ ฮ่า ๆ เอ๊ะ?

“คุณนักเขียนนามปากกาเต้าหู้ชีส” ผู้เขียนหนังสือขายดี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหนังสีนิยายแนว อิโรติก ก็นั่นแหละ รู้กัน แต่ส่วนใหญ่เนื้อเรื่องถูกถ่ายทอดในมุมมองของผู้หญิง เลยทำเอาหลาย ๆ คนคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก แต่ก็ ถึงเป็นผู้ชายจริง ๆ จะสนิทเอาไว้ก่อนได้ก็คงจะไม่เสียหายอะไร

“จะได้คุยกับเขาซักกี่คำกันนะ เฮ้อ”

“กระดกอีกซักที สองที กลับไปนอนดีกว่า ~

จะว่ายังไงดี รู้สึกรางไม่ค่อยดีเลยแฮะ พรุ่งนี้คงไม่มีอะไรใช่มั้ยนะ

  เช้าวันนี้ จะว่าไงดี ไม่สดใสเลยซักนิด วันนี้ควรเป็นวันที่ดีสิืำไมถึงได้มาคุขนาดนี้กันนะ;-;

นั่นๆๆๆๆๆ แม่งโว้ยยยยย ฝนตกแล้ววว

"อุ๊ ชิส.. โทษทีๆ"

เสียงของใครอีกคนที่พุ่งเข้ามาหลบใต้ป้ายรถเมย์โง่ๆที่ไม่รู้ว่าจะเอาภาษีมาพัฒนาได้เมื่อไหร่ซักที

"....."

"....."

เงียบคู่ เอาไงดีวะ ไมมันเดดแอร์เล่า T_T

"เออ คุณมางานหนังสือเหมือนกันหรอครับ?"

"....."

ชิบหาย ไมเขาเงียบวะ 

"เอ่อ.. คุณ"

"....."

เค๊ได้ เค๊ เงียบก็เงียบวะ ชั่งแม่ม???‘

ฝนไม่ใกล้เคียงว่าจะใกล้หยุดเลยด้วย ชิบหอยเอ้ย

เอาวะลุยฝนก่อนละกะ.....

ใครสะกิดวะ???

"ไปด้วยกันมั้ย?"

เสียงของคนที่ผมคิดว่าเป็นใบ้อยู่ตะกี้อยู่ๆก็รื้อของกุกๆกักแล้วเอาร่มพับออกมา

ขันเท่าเมี่ยงแม่งเง้ย เปียกอยู่ดีมั้งเนี่ย 

"เออ รบกวนหน่อยนะ;-;"

"อือ"

เออ เอาดิวะไอชาย ใจดีแต่หน้านิ่งว่างั้น เอาเหอะ รีบไปงานรีบๆกลับบ้านดีกว่ามั้งท่าเนี่ย